Niezwykła historia mistrza Anglii Benjamina Brain’a, który w swoich walkach miewał różne dziwne i niespotykane sytuacje.
Wojowniczy górnik Benjamin
Benjamin „Big Ben” Brain urodził się w 1753 roku w Bristolu. Początkowo pracował on m.in. jako tragarz węgla, a także górnik, jednakże zawsze ciągnęło go do walki na ringu. Za nim wyjechał do Londynu, w rodzinnym mieście pokonał m.in. mistrza Kingswood Jacka Claytona, a także niezbyt znanego w historii pięściarza o nazwisku Harris.
Jego kariera zaczęła się na dobre dopiero 31 października 1786 roku. To właśnie wtedy zmierzył się on z Johnem „The Fighting Grenadier” Boone’em. Podczas walki doszło do ostrych zamieszek w wyniku których Brain został pobity i doznał kontuzji oka przez „chuliganów” obserwujących pojedynek. Co ciekawe, gdy sytuacja się uspokoiła, chirurg przyszedł do Braina i rozciął mu obrzęk pod okiem. Potem walka została wznowiona. Ostatecznie po 30 minutach od wznowienia Brain pokonał Johna, który się poddał.
Dwa lata później w sylwestra 1788/1789 Benjamin Brain zmierzył się z Williamem Corbally, którego pokonał w ciągu 20 minut. Niniejsza wygrana otworzyła mu szansę na walkę z mistrzem Anglii Tomem Johnsonem, za którą miał otrzymać 500 funtów. Jednakże walka została przełożona z powodu choroby Benjamina. Gdy do niej doszło w Banbury, to Brain odniósł spektakularne zwycięstwo, wygrywając z Johnsonem po 36 rundach.
Schyłek kariery
W kolejnym starciu w 1790 roku Brain bił się z Billem Hooperem w miejscowości Newbury. Była to przedziwaczna walka, której na pewno nie powstydziłyby się dzisiaj gale freakowe. Hooper po pierwszych ciosach zaczął się dosłownie bać Braina i uciekał przed nim aż przez trzy godziny (180 rund). Podczas walki Hooper upadł aż 133 razy, często bez ciosu. Ostatecznie swoim unikaniem walki wywalczył remis. Zapadł zmrok i nie było możliwości rozstrzygnięcia pojedynku, więc sędziowie nie wskazali zwycięzcy.
Benjamin Brain później walczył w rewanżu z Tomem Johnsonem. Doszło do niego 17 stycznia 1791 roku w miejscowości Wrotham. Doniesienia historyczne mówią, że walka była bardzo brutalna i trwała 21 minut. Johnson przegrał to starcie niefortunnie przez kontuzję palca, którym uderzył o barierki ringu.
Po rewanżu z Tomem Johnsonem starano się Braina zestawić z Isaakiem Perrinsem lub Williamem Woodem, jednakże Benjamin ze względu na zły stan zdrowia odmawiał walk. Ostatecznie zmarł 8 kwietnia 1794 roku w domu przy Gray’s Inn Road w Londynie. Został pochowany w kościele St. Sepulchre, a w ceremonii pogrzebowej wzięli udział tacy pięściarze jak: William Wood, Tom Johnson, Bill Warr i John Symonds. Na jego nagrobku widnieje napis:
Farewell, ye honors of my brow, Victorious wreaths, farewell! One blow from Death has laid me low, By whom such brave ones fell. Yet bravely1, I’ll dispute the prize, Nor yield, though out of breath; Tis not a fall – I yet shall rise, And conquer even Death.
- Źródło informacji do artykułu: https://en.wikipedia.org/wiki/Benjamin_Brain ↩︎
Udostępnij w mediach
Opublikuj komentarz