Historia boksu #5 – od Broughtona po Queensberry

Dzisiejszy artykuł, będzie o bardziej technicznej stronie boksu. Przybliżymy w nim ewolucję zasad bokserskich od Broughton po Queensberry rules. 

Broughton Rules

Pierwsze zasady boksu w 1743 roku stworzył bohater naszego poprzedniego artykułu Jack Broughton. Stały się one na przestrzeni historii, podwaliną pod współczesny boks. O to ich treść:

1. Pole walki stanowi kwadrat o boku jednego jarda. Do wyznaczonego pola walki po upadku jednego z zawodników lub na początku starcia „sekundanci” muszą zabrać swoich podopiecznych, ustawiając ich twarzą w twarz. Dopóki zawodnicy nie znajdą się w kwadracie, nie mogą siebie nawzajem uderzyć.
2. Jeśli powalony zawodnik nie zostanie doprowadzony do pola walki w ciągu 30 sekund od momentu powalenie, zostaje pokonany. 
3. W głównych walkach nikt nie może wejść na ring z wyjątkiem zawodników i „sekundantów”. W walkach wstępnych jedynie może wejść do ringu w uzasadnionych przypadkach sędzia pod warunkiem, że nie ingeruje on w walkę. Każdy, kto naruszy tę zasadę, zostaje wydalony z miejsca wydarzenia. Przed rozpoczęciem starcia, pole walki zostaje zwolnione przez wszystkie inne osoby, z wyjątkiem zawodników.
4. Żaden uczestnik nie zostanie uznany za pokonanego, chyba że po swoim upadku spędzi więcej czasu, poza kwadratem niż zaleca regulamin. Poddać swojego zawodnika może także „sekundant”.
5. Po zakończeniu starcia, wszystkie zebrane pieniądze, są publicznie rozdysponowane pomiędzy zawodnikami. Zwycięzca walki otrzymuje 2/3 wypłaty w każdej sytuacji. 
6. Zawodnicy po przyjściu na miejsce walki, wybierają dwóch sędziów spośród osób uczestniczących w wydarzeniu. Sędziowie podejmują decyzje o wszelakich kwestiach, które mogą pojawić się w trakcie walki. Jeśli nie podejmą decyzji, zostaje wybrana osoba trzecia, która podejmie ją za nich. 
7. Nie wolno bić przeciwnika, gdy znajduje się na ziemi. Nie można go chwytać, za nogę, spodnie, lub inną część ciała znajdującą się poniżej pasa; uklęknięcie jest traktowane jako powalenie.

London Prize Ring Rules

Niniejsze reguły zostały wprowadzone w 1838 roku i przez ponad 100 lat obowiązywały w walkach na gołe pięści. Ostatnim zawodnikiem w historii, który bił się na niniejszych zasadach, był słynny John L. Sullivan.

1. Pierścień jako arena walk, ma być ułożony na trawie i ma mieć cztery i dwadzieścia stóp kwadratowych. Ma on być utworzony z ośmiu palików i lin. W środku pierścienia ma być utworzony znak, nazywany rysą. Dwa przeciwległe rogi, będą przestrzenią dla sekundantów. 
2. Każdy zawodnik przy ringu, będzie posiadał „trenera” i osobę trzymającą butelkę. Zawodnicy po poddaniu sobie rąk, wycofują się do swoich sekundantów i wybierają pozycję.
3. Każdy zawodnik otrzyma chusteczkę w swoim ulubiony kolorze. Zwycięzca walki po zakończeniu może wziąć chusteczkę rywala jako trofeum.
4. Zawodnicy i sekundanci wybierają dwóch sędziów, którzy obserwują przebieg starcia. Sędziowie, będą wyposażeni w zegarek, aby kontrolować i ogłaszać czas walki. Dodatkowo sędziowie mogą wybrać trzeciego sędziego, do którego będą kierowane wszystkie protesty zawodników. Jego decyzja, będzie ostateczna. 
5. Sekundanci sprawdzają bieliznę zawodników. Jeśli pojawią się jakiekolwiek, w niej zakazane przedmioty, mogą odwołać się w tej sprawie do sędziów. 
6. Zakazuje się używania kolców w butach, z wyjątkiem zatwierdzonych przez Pugilistic Benevolent Association.
7. Gdy obaj zawodnicy, będą gotowi, zostaną odprowadzeni na swoje miejsce. Sekundanci natomiast wrócą do swoich narożników i pozostaną w nich aż do zakończenia rundy. Jeśli sekundanci złamią ten przepis, to narażą się na karę grzywny.
8. Po zakończeniu każdej rundy, gdy jeden lub obaj zawodnicy leżą na ziemi. Sekundanci mają obowiązek odprowadzić swojego podopiecznego do narożnika i udzielić mu pomocy. Nikomu nie wolno przeszkadzać podczas trwania tej procedury.
9. Po upływie 30 sekund wyznaczony do tego sędzia krzyknie „czas”, po czym każdy z zawodników podniesie się z narożnika i przejdzie do swojego pola gry. Jeśli dany zawodnik nie wyjdzie w ciągu 8 sekund ze swojego narożnika, zostaje uznany za przegranego.
10. Nikt nie może wejść do ringu w trakcie walki ani przed jej zakończeniem. Jeśli ta zasada zostanie naruszona, sędzia według swojej opinii może przyznać zwycięstwo zawodnikowi, który odnosił większy sukces w walce.
11. Sekundanci mają zakaz przeszkadzania i wyrażania wszelkich obraźliwych wypowiedzi na temat przeciwnika swojego podopiecznego. 
12. Jeśli sekundanci podczas procedury podnoszenia swoich podopiecznych, zaatakują, zranią rywala swojego zawodnika. To przeciwnik zostaje uznany za zwycięzcę pojedynku przez walkower.
13. Jeśli zawodnik umyślnie bez ciosu pada na ziemię. To zostaje uznanym za przegranego. 
14. Uderzenia głową, są surowo zabronione. Zawodnik, który dokonuje faulu, przegrywa starcie. 
15. Cios zadany osobie leżącej jest uznawany za faul. Za osobę leżącą uznaje się także zawodnika, który przyklęknie. 
16. Ciosy poniżej pasa, chwytanie za udo lub w inny sposób są uznawane za faul. 
17. Drapanie, rozrywanie skóry palcami, a także gryzienie są uznawane za faul. 
18. Zakazuje się kopania i bicia rywala kolanem. 
19. Zakłady, będą wypłacane tuż po przyznaniu wypłaty zawodnikom za walkę. 
20. Nikt, nie może się zbliżyć do ringu na odległość mniejszą niż dziesięć stóp. Zakaz nie obowiązuje sędziów, sekundantów i arbitrów. 
21. Organizator musi należycie powiadomić o miejscu i dniu, w którym zostanie przekazana nagroda pieniężna. 
22. W przypadku jakiejkolwiek ingerencji lub zapadnięcia nocy sędzia ma prawo wyznaczyć czas i miejsce wznowienia walki.
23. Jeśli walka nie zostanie rozstrzygnięta w ciągu dnia, to wszystkie zakłady zostaną połączone ze sobą i równo rozdzielone. Natomiast jeśli walka zostanie przerwana i wznowiona w tym samym tygodniu, to zakłady zachowają swoją ważność.
24. Każdy pięściarz, który opuści ring bez zgody sędziego, przegrywa walkę.
25. Jeśli sekundanci wniosą sprzeciw, to zawodnicy na czas wydania werdyktu wycofują się do swoich narożników. 
26. Jeśli zawodnik podczas walki wyjdzie poza ring, przegrywa starcie przez walkower. 
27. Zakazuje się używania podczas walki twardych przedmiotów jak kamienie i patyki. 
28. Jeżeli zawodnik zapląta się w liny i naraża swoje życie na uduszenie, sędzia ma prawo zakończyć rundę i odesłać jego rywala do narożnika. 
29. Wszystkie walki powinny być zgodne z powyższymi zasadami.

Queensberry Rules

Zasady Queensberry zostały opracowane w 1865 roku w Londynie, przez walijskiego sportowca Johna Grahama Chambersa. Nazwa niniejszych zasad, jednakże wywodzi się od Johna Sholto Douglasa, 9. markiza Queensberry, który poparł publicznie ten kodeks. Jako pierwsi na tych zasadach w XIX wieku, walczyli tacy pięściarze jak: Jem Mace i Bill Davis. Zasady Queensberry jako pierwsze wprowadzały wymóg walki w rękawicach bokserskich. Ich mocno zmodyfikowana forma, panuje w boksie do dzisiaj.

1. Uczciwa walka bokserska ma miejsce w ringu o długości 24 stóp lub w miejscu zbliżonym do tych długości.
2. Zapasy pomiędzy zawodnikami są zabronione.
3. Rundy trwają 3 minuty, a przerwy pomiędzy nimi minutę.
4. Zawodnik, który upadnie, musi wstać o własnych siłach w ciągu 10 sekund. Rywal w tym czasie musi wrócić do swojego narożnika. Jeśli zawodnik nie wstanie przez 10 sekund, to przegrywa pojedynek.
5. Zawodnika wiszącego na linach, w stanie bezradności, uważa się za leżącego. 
6. Podczas rund zabrania się przebywania sekundantom w ringu. 
7. Jeśli walka zostanie przerwana, to sędzie jest zobowiązany do określenia czasu i miejsca, dokończenia starcia. 
8. Rękawice muszą być odpowiednio dopasowane i najlepszej jakości. 
9. Jeśli rękawice zostaną uszkodzone lub zsuną się z dłoni, to muszą zostać wymienione na życzenie sędziego. 
10. Zawodnik, który uklęknie, jest uznawany za powalonego.
11. Zakazane jest używanie butów podbitych gwoździami.
12. We wszystkich innych kwestiach obowiązują znowelizowane zasady London Prize Ring Rules.