Historia boksu #14 – Joe Goss

Joe Goss były mistrza świata wagi ciężkiej, trener i przyjaciel słynnego John L. Sullivana, jest dzisiaj bohaterem naszego artykułu.

Wojownik Festynów…

Joseph Goss urodził się 6 listopada 1837 roku w miejscowości Northampton i wychował się u boku ojca szewca, po którym odziedziczył umiejętności oraz zawód. Jego kariera naprawiacza butów uzyskana po rodzicu nie potrwała jednak zbyt długo, gdyż młody Joe wolał się prać na ringu. Gdy miał ku temu sposobność walczył m.in. na powiatowych festynach, na których zyskał szybko reputację silnie bijącego pięściarza. Dwa lata później zaczął brać on udział już w poważniejszych pojedynkach. W pierwszym z nich zmierzył się z George’em Ayersem za symboliczną kwotę 5 funtów. Ten debiut udało się wygrać Josephowi po 90 minutach zaciętej walki. Następnie w kolejnych walkach Joe pokonywał Bodgera Crutchleya i Billa Ryalla. 

Efektowne występy Gosse przyczyniły się do zorganizowania jego walki z Johnem Pricem o mistrzostwo Anglii w kategorii średniej. Starcie odbyło się 25 listopada 1862 roku w Stonebridge. Początek walki był dosyć wyrównany, jednakże doskonałe przygotowanie kondycyjne Gossa przeważyło szalę na jego stronę. Po 66 rundach Price był tak zmęczony, że padł na ring bez ciosu, a jego sekundanci zasygnalizowali poddanie.

Trylogia z Jamesem Macem

Następnie Goss bronił swojego tytułu w walce z Jemesem Macem. Walka odbyła się 1 września 1863 roku w Londynie i trwała niecałe 2 godziny. Po 19 rundach Mace znokautował Gosse, a później uciekł przed policją, która przerwała wydarzenie.

Do rewanżowej walki pomiędzy panami doszło niecałe 3 lata później tym razem w kategorii ciężkiej. Starcie to było całkowitym nieporozumieniem, które zakończyło się remisem. Walka trwała tylko jedną rundę i ostatecznie została po godzinie przerwana przez sędziego ze względu na bardzo małą aktywność ze strony obydwu zawodników.

Trzecia walka zamykająca wielką klamrą trylogię, natomiast była prawdziwą młócką na całego. Odbyła się ona 6 sierpnia 1866 roku w Long Reach nad Tamizą. Podczas walki Mace świetnie balansował ciałem i unikał ciosów Gosse. Pod koniec Joe, był już tak pobijany, że, nie widział na oczy, a także był uboższy o kilka zębów. Sekundanci, widząc że ich Gosse nie ma szans w walce, postanowili go ostatecznie poddać w 21 rundzie.

Joe Goss remisuje z Allenem

Joe Goss po zaciętej trylogii miał zmierzyć się z Tomem Allenem. Organizacja tej walki, jednakże nie była na tamten czas łatwa. Obydwu zawodników ścigała policja, dlatego była ona dwukrotnie przekładana. Ostatecznie doszła do skutku 5 marca 1867 roku w Bristolu. Joe do 34 rundy przeważał nad Allenem, jednakże w 35 zremisował ze względu na kontuzje, która przytrafiła się niefortunnie zarówno jemu, jak i Tomowi.

Amerykański sen

Po morderczych walkach Joe Goss podjął decyzję o wyjeździe na stałe do Stanów Zjednoczonych. Gdy przybył do Ameryki w lipcu 1867 roku, postanowił odejść od boksu na dobre i brać udział jedynie w walkach pokazowych. Następne 9 lat spędził on m.in. w cyrku, w którym występował przez krótki okres także z byłym rywalem Jemesem Macem. W międzyczasie jednakże nie zaniedbywał on swojej tężyzny fizycznej i sparował z Johnnym Dwyerem i Williamem Millerem.

Ostatecznie po niecałych 9 latach wrócił na ring i zmierzył się 7 września 1876 roku ponownie z Tomem Allenem. Tym razem w stawce był tytuł mistrza Ameryki w wadze ciężkiej. Starcie odbyło się w dwóch miejscach. Pierwszy etap pojedynku odbył się w hrabstwie Kenton i trwał siedem zaciętych rund, po których zainterweniowała policja. Walka przez organizatorów została przeniesiona do hrabstwa Boone, w którym doprowadzono pojedynek do końca. W walce głównie przeważał Allen, jednakże w 21 rundzie uderzył on, nieprzepisowo Gosse, za co został zdyskwalifikowany.

Po walce Allen, udzielił krótkiego wywiadu prasie, w którym oznajmił, że kończy karierę: Wydaje mi się, że nie mogę liczyć na uczciwą grę w tym kraju. Nigdy więcej już nie wyjdę na ring. – zdenerwowany Tom Allen po walce z Gosse.

Joe Goss przegrywa w swojej najsłynniejszej walce

Jego ostatnia i najsłynniejsza walka z Paddym Ryanem miała miejsce 30 maja 1880 roku w Collier’s Station. Goss mając 42-lata, był miażdżony przez 29-letniego przeciwnika, jednakże charakternie przez aż półtorej godziny odpowiadał pojedynczymi akcjami. Walka zakończyła się ostatecznie w 87 rundzie. Paddy mocnym i precyzyjnym prawym posłał Gossa na deski, a sekundanci przerwali to starcie.

Trener gwiazdy

Po zakończeniu kariery pięściarza w 1882 roku, Joe Goss stał się trenerem i asystentem słynnego Johna L. Sullivana, z którym przez jakiś czas nawet dawał pokazowe walki. Poza działalnością trenerską Joe prowadził również swoje biznesy, a także posiadał tawernę w Bostonie przy ulicy 22 Lagrange Street. Zmarł 24 marca 1885 roku w swoim lokalu Saracen’s Head w wieku 47 lat na chorobę Brighta¹ po kilkudniowej śpiączce.

Joe Goss został wpisany do Międzynarodowej Galerii Sław Boksu w 2003 roku². 

1. Choroba Brighta – jest to stara nazwa kłębuszkowego zapalenia nerek. ↩︎
2. Źródło informacji do artykułu: https://en.wikipedia.org/wiki/Joe_Goss ↩︎